Wallenrod - Andrzej Braun

ANDRZEJ BRAUN – ur. 19 sierpnia 1923 r. w Łodzi - zm. 9 listopada 2008 r. w Warszawie – żołnierz AK w oddziałach partyzanckich w Krakowskiem i na Kielecczyźnie. Po wojnie zaakceptował ustrój PRL i napisał jedną z najważniejszych powieści z nurtu realizmu socjalistycznego Lewanty (1952). Współzałożyciel i przez trzy lata prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od końca lat 70. związany z opozycją. Od 1975 roku prezes Klubu i Towarzystwa Conradystów. Jeden z ważnych przedstawicieli polskiej prozy powojennej. Debiutował w 1948 roku tomem poezji Szramy. W roku 1951wydał, wspólnie z Wiktorem Woroszylskim i Andrzejem Mandalianem, tom poezji agitacyjnej Wiosna sześciolatki. Napisał też m.in. Piekło wybrukowane (1984), powieść będącą rozrachunkiem z okresem 1948–1955, opowiadania okupacyjne Noc długich noży (1961),  powieść polityczną o tematyce chińsko-tybetańskiej Zdobycie nieba (1964), powieść polityczną Próżnia (1969), eseje Śladami Conrada (1972), powieść polityczno-przygodowo-egzystencjalną Bunt (1976), przez wielu krytyków uważaną za jego najlepszy utwór, powieść historyczną z XIX wieku Wallenrod (1990) i inne. Jego ostatnią powieścią był polityczny Cyrograf